Szanowni Państwo!
W wielu (także mieniących się naukowymi) tekstach, gdzie poruszana jest problematyka preambuł konstytucyjnych, spotykam się z traktowaniem nazwy invocatio Dei tak, jakby łaciński żeński rzeczownik invocatio był w rzeczywistości rodzaju nijakiego (np. tradycyjne invocatio Dei). Czy można uznać, że w języku polskim słowo to przyjmuje rodzaj nijaki (a jeśli tak – dlaczego?), czy też jest to jednoznacznie błędny sposób jego stosowania?
Z góry dziękuję bardzo za odpowiedź.

Szanowni Państwo, nurtuje mnie od jakiegoś czasu sformułowanie, którego wymaga ode mnie mój szef. Wydaje mi się, że konstrukcja, jakiej on chce i jaką zawsze nanosi mi na pisma, poprawiając je, jest niepoprawna. Zamiast „Proszę o przesłanie informacji” muszę pisać „Proszę o spowodowanie przesłania informacji”. W mniemaniu mojego przełożonego pierwsze sformułowanie nie oddaje charakteru czynności, czyli tego, że adresat ma sprawić, by ktoś inny przesłał stosowne informacje. Bardzo proszę o rozstrzygnięcie mojego dylematu językowego.

Szanowni Państwo,

w recenzji jednego z prawniczych tekstów naukowych natrafiłem na krytykę użycia słowa „wymóg”. Recenzent zauważył, że wyrazu tego w wielu słownikach języka polskiego w ogóle nie ma. Zaproponował posługiwanie się synonimami takimi jak: przesłanka, wymaganie, konieczność. Zastanawia mnie, skąd bierze się krytyka użycia tego słowa. Czy chodzi jedynie o styl? A może jest to niepoprawnie utworzony rzeczownik od czasownika „wymagać”?